۱۲ مرداد ۱۴۰۰

طالبان میتوانند دوباره به قدرت برسند اما این بار نمیتوانند روشنایی را خاموش کنند

منبع: ایرمیل

نوشته ی: سعد محسنی

ترجمه ی : یونس انتظار

دو دهه پیش وقتی من با خواهر و برادرم از ملبورن به کابل برگشتیم، هیچ رسانه ای در افغانستان وجود نداشت. طالبان،  تلویزیون، رادیو و روزنامه ها را بسته بودند. . خبرنگاران از سراسر جهان برای پوشش خبری جنگ به رهبری امریکا به افغانستان سرازیر شده بودند ولی مردم عادی افغانستان هیچ وسیله ی نداشتند تا با آن بتوانند خبرهای جهان و نه حتی از اتفاقات ولایت های همجوارشان با خبر شوند.

ما کار خود را از یک شبکه کوچک رادیویی اف ام در کابل شروع کردیم. در ظرف سه سال با یک سرمایه گذاری پنجصد هزار دالری که دو صد و بیست هزار دالر آن از کمک های بلاعوض نهاد توسعه ایالات متحده امریکا بود چندین شبکه رسانه ای را بنیان نهادیم. از آن میان تلویزیون طلوع یکی از معروف ترین شبکه های تلویزیونی افغانستان شد که اکنون میلیون ها بیننده در سراسر افغانستان دارد.

افغانستان اکنون مستقل ترین رسانه های منطقه را دارد. صدها شبکه ی رادیویی، تلویزیونی، رسانه های چاپی و آنلاین با شجاعت تمام از جنگ و درگیری های افغانستان، از بیرحمی طالبان، از فساد سیاستمداران می نویسند؛ و صدای جوانان و زنانی هستند که دیریست از آنان گرفته شده است.  

شبکه های تفریحی ما برنامه های فرهنگی، لیگ فوتبال، استند آپ کمیدی و موسیقی پاپ را در کشوری ترویج می کنند که طالبان در آن زنان را لت و کوب می نمودند، موسیقی را منع کرده بودند و در ورزشگاه فوتبال اعدام میکردند. این دستاورد ها رایگان بدست نیامده است. افغان ها به سختی برای بدست آوردن آن مبارزه کرده و از آن دفاع کرده اند.

در سال گذشته طالبان و گروه های مسلح دیگر، موجی از حملات را تشدید کردند که سازمان دیده بان حقوق بشر از آن به عنوان  "تهدید، ارعاب و خشونت" یاد میکند. سه کارمند رسانه ای زن، در ماه مارچ در ننگرهار کشته شدند. خبرنگاران ما از خشونت ها، نقض حقوق بشر و نیازمندی شدید به کمک های انسانی مردم افغانستان که در گرداب منازعه گیر مانده اند، گزارش میدهند.

ما مجبور شده ایم خود را با یک محیط نا آرام وفق دهیم و شیوه فعالیت خود را بازنگری کنیم ولی تسلیم نمی شویم. حتی فعالیت در تبعید بهتر از آن است که افغانستان در یک خاموشی کامل رسانه ای فرو رود. این مهم است که یادآور شویم این خاموشی و تاریکی پر از روزنه های روشن است.

افغانستان دوباره به کشوری که تحت حاکمیت طالبان بود، بر نمیگردد. این کشور یکی از جوانترین نفوس در بیرون از جنوب صحرای افریقا را دارد. افغان ها حالا در شهرهای کوچک و بزرگ زندگی میکنند. بخش بزرگی از جوانان ما باسواد اند، آموزش می بینند و به انترنت دسترسی دارند. افغان ها بیشتر از هر زمانی دیگر به حقوق زنان و اقلیت ها باورمند شده اند. انقلاب رسانه ای، نگاه مردم به خود، یکدیگر و جهان بینی شان را متحول ساخته است.

گزارشگران تحقیقی ما فساد اداری مثل رسوایی کابل بانک و پرکردن صندوق های خیالی رای گیری انتخابات ریاست جمهوری 2014 را برملا ساختند. مصاحبه کنندگان ما مقامات بلند رتبه دولتی به شمول رییس جمهور را در برنامه های زنده در مورد کارکرد های شان به چالش کشیدند. در زمان انتخابات، ما مناظره های انتخاباتی را برگزار کردیم و نامزدان را مجبور به پاسخگویی کردیم. ما از وزیران خارجه ایران و پاکستان سوال هایی پرسیدیم که رسانه های این کشورها توانایی پرسیدن آن را ندارند.

برنامه های تفریحی و سرگرم کننده ما رسم و رواج های فرهنگی افغانستان را در مورد لباس، طراحی و استعداد های هنری دوباره زنده کرده است و در مقابل محدودیت ها و سختگیری هایی ایستاده که زمانی زنان بدون یک همراه مرد نمی توانستند از خانه بیرون بروند. رویا سادات کارگردان فیلم "نامه ای به رییس جمهور"  که نامزد بهترین فیلم اسکار فیلم های به زبان های خارجی در سال 2018 بود، سریال هایی زیادی نیز ساخته است که قصه های کشورش را به نسل نو افغانستان بازگو میکند.  

شش سال قبل، پیش از آنکه برنامه تلویزیونی The Voice روی پرده های تلویزیون های امریکا بیاید، ستاره افغان به هدف یافتن و رشد استعداد های آوازخوانی و رپ خوانی افغانستان به راه افتاد. این جشنواره در پانزدهمین فصلش قرار دارد و برندگان متعدد این رقابت حالا هرکدام برای خود نام و نشانی در موسیقی افغانستان و منطقه کسب کرده اند. پیشتر ما شاید گاهی در کلیشه سازی و مسخره کردن شخصیت های سیاسی و مذهبی کمی تند تر عمل کردیم اما این کار تا حدی موثر بود.

چهار دهه پیش، از زمان هجوم روس ها تا اکنون، تعداد زیادی از افغان ها مجبور به ترک کشورشان شده اند و بخش بزرگی از کودکی و نوجوانی شان را در بیرون از کشور سپری کردند. رسانه ها، آن ها را دوباره با تاریخ، رسم و رواج های غذایی و سنت های شوخ طبعی افغانستان آشنا کردند. سفرنامه های تلویزیونی اکنون بینندگان را با گوشه های فراموش شده، طبیعت بکر و مناظر زیبای افغانستان آشنا می سازند.

ما با نزدیک کردن فاصله شهر و روستا، به بزرگان محلی و بومی فرصت دادیم تا قصه ها و تاریخ شهر و روستاهای شان را باز گو کنند. برنامه های ویژه از رستورانت ها و چایخانه ها و سماوارهای سنتی در قریه های دور دست افغانستان، سلیقه غذایی میلیون ها افغان را در شهرها و میلیون ها افغان خارج از کشور بر می انگیزد که از طریق شبکه های اجتماعی ما رابطه شان را با کشور شان حفظ کرده اند.

به سخره گرفتن افراد قدرتمند در هر کجای دنیا کار آسانی نیست. اما در افغانستان این کار یک سرگرمی ارزشمند است. من، مثل خیلی های دیگر، از این بی لیاقتی ، بدنامی، حرص و طمع  که در ظهور دوباره طالبان نقش داشته است، وحشت زده شده ام. اما افغان ها از نقد و پاسخگو ساختن کسانی که امیدهای آن ها را نقش برآب کرده اند، هراسی ندارند. به ویژه وقتی پای برنامه های طنز سیاسی افغانستان شبیه Saturday Night Live در میان باشد.

ما همه از اینکه در ماه های آینده چه اتفاقی می افتد، نگرانیم. نشانه های خیلی کمی از کاهش خشونت ها به چشم میخورد و صلح همچنان به یک خواست دست نیافتنی میماند. افغانستان شاید دستخوش تغییراتی شود که ساختار اجتماعی این کشور از هم بپاشد و کشور را ممکن است به یک جنگ داخلی بکشاند. جهان نمی تواند در شرایط کنونی از 38 میلیون انسان افغانستانی روی بگرداند.

رسانه های افغانستان نوری است که ظلم و ستمی روا داشته بر افغان ها را برملا میکند، مردم را به همدیگر و جهان وصل میکند و جوانه های امید به زندگی را در وجود شان زنده نگه میدارد. افغان ها و جامعه جهانی میتوانند نقش کلیدی در نجات افغانستان از سقوط به یک ورطه تاریک بازی کنند.


نوت: سعد محسنی موسس و رییس موبی گروپ یکی از بزرگترین شرکت های رسانه ای در افغانستان است

 

۱۸ مرداد ۱۳۹۳

اعلامیه مشترک نامزدان ریاست جمهوری افغانستان


 
Source: BBC


شکی نیست که کشور عزیز ما در یکی از حساس ترین مراحل تاریخ سیاسی خویش قرار دارد. عبور موفقانه از این مرحله حساس نیازمند داشتن یک دولت قوی و مشروع است که بر مبنای اجماع سیاسی و اراده استوار همگانی تشکیل گردد.
در نتیجه درک مشترک از حساسیت وضع موجود، ضرورت شکل دهی به یک اجماع وسیع ملی به منظور انجام اصلاحات اساسی و ایجاد تحول بنیادی در حال مبدل شدن به باور عمومی قشر سیاسی جامعه ما می‌باشد. تیم های انتخاباتی شامل در مرحله دوم انتخابات به مثابه مراکز تبلور و تبارز اراده اکثریت قاطع ملت ما مسئول اند در همچو شرایط حساس در تشکیل حکومت وحدت ملی رسالت ایمانی و ملی خویش را ایفا نمایند.
با باور مشترک به نکات یادشده و با وقوف به ضرورت حیاتی همکاری ملی، ما امضاکنندگان این سند به نمایندگی از هر دو تیم انتخاباتی تصمیم گرفتیم تا موارد آتی را به حیث تصامیم مشترک به استحضار ملت شریف افغانستان برسانیم:
۱. التزام و احترام به قانون اساسی جمهوری اسلامی افغانستان و حرکت در چهارچوب احکام و دستورات آن، سنگ بنای تمام اقدامات و اصلاحاتی خواهد بود که در حال حاضر و آینده مورد توجه قرار می گیرد. به همین منوال، حفظ دستاوردهای جهاد و مقاومت مردم افغانستان و تجربه پویای دموکراتیک سیزده ساله اخیر اصول راهگشا در تحقق برنامه ملی اصلاحات خواهد بود.
۲. هر دو جانب به تمامیت چهارچوب سیاسی که به تاریخ ۲۱ سرطان ۱۳۹۳ (۱۲ جولای ۲۰۱۴) مورد توافق قرار گرفت (مراجعه شود به سند ضمیمه شده) متعهد و پابند می باشند، به شمول ایجاد حکومت وحدت ملی، ایجاد فوری پست رئیس اجرائیوی حکومت توسط فرمان رئیس جمهور، تشکیل لویه جرگه در مدت دوسال که پست صدر اعظم اجرائیوی را مورد مداقه قرار دهد، تعیین مقامات بلند رتبه مطابق به اصول توافق شده و بر مبنای شایستگی و اصلاحات، به شمول اصلاحات در نظام انتخاباتی. توافق روی این چهارچوب سیاسی که با حمایت همکاران بین المللی کشور ما حاصل گردیده، اساس توافق سیاسی است که در مطابقت با قانون اساسی افغانستان می باشد تا از تطبیق برنامه اصلاحات و تحول حمایت نماید و ما متعهد هستیم که مفاد آنرا به یک موافقتنامه تفصیلی و پایدار در زودترین فرصت ممکن مبدل ساخته و به امضا برسانیم. همچنان، همکاری برای تحقق موفقانه امور تخنیکی، تعریف برنامه واحد ملی برای اصلاحات و تشکیل حکومت وحدت ملی را اولویت های عمد خود می دانیم.
۳. طرفین همانگونه که در بعد تخنیکی براساس معیارهای پیشنهادی ملل متحد برای تفتیش، بازشماری و ابطال، با تشکیل تیم ها عملا روند تفتیش را به منظور تامین شفافیت و اعتبار بخشی به پروسه از طریق کار متداوم در جریان پروسه تفتیش و پذیرش نتایج آن شروع کرده اند، تصریح می نمایند که در بعد سیاسی هم متعهد به همکاری صادقانه می‌باشند. بدین منظور طرفین کمیسیونی مشترک از اعضای دو تیم را موظف می‌سازند تا جدول زمانی تکمیل روند انتخابات را نهایی سازند، روی تاریخ تحلیف رئیس جمهور جدید توافق می نمایند، با هدف اینکه این امر تا هفته دوم ماه سنبله سال ۱۳۹۳ صورت می پذیرد و متن موافقتنامه تفصیلی سیاسی را در پرتو قانون اساسی و چهارچوب توافق سیاسی مورخ ۲۱ سرطان ۱۳۹۳ (۱۲ جولای ۲۰۱۴) آماده می سازند.
____________________________________
داکتر محمد اشرف غنی احمدزی
داکتر عبدالله عبدالله
..............................
ضمیه اعلامیه مشترک
چهارچوب سیاسی که بتاریخ ۲۱ سرطان ۱۳۹۳ (۱۲ جولای ۲۰۱۴) مورد توافق هر دو تیم قرار گرفته است:
قسمت دوم: چارچوب سیاسی
به تعقیب نتایج تفتیش با اعتبار و همه جانبه انتخابات که در قسمت اول تشریح شده است، نامزدان تعهد می‌نمایند که یک موافقتنامه سیاسی را عملی نمایند که بر اساس آن برنده انتخابات به صفت رئیس جمهور آغاز به کار نموده و به زودی حکومت وحدت ملی را ایجاد می‌نمایند که دارای مشخصات ذیل باشد:
۱ - ب‌منظور توانمند ساختن مردم افغانستان و برای پاسخگویی به نیاز های تامین صلح، ثبات، امنیت، حاکمیت قانون، عدالت، رشد اقتصادی و عرضه خدمات، حکومت وحدت ملی برنامه همه جانبه اصلاحات را انکشاف داده و تطبیق می کند.
۲ - رئیس جمهور با برگزاری لویه جرگه روند تعدیل قانون اساسی را آغاز نموده و مقام صدراعظم اجرایی را ظرف دو سال ایجاد می نماید.
۳ - تا زمانیکه مقام صدراعظم اجرایی بر مبنای قانون اساسی ایجاد گردد، وظایف صدراعظم اجرایی را رئیس اجرائیوی حکومت پیش خواهد برد. این مقام بلافاصله توسط فرمان رئیس جمهور ایجاد شده و توسط شخصی که از طرف کاندیدای دومی انتخابات معرفی و از جانب رئیس جمهور تایید گردیده باشد، اشغال می‌گردد.
۴ - رئیس جمهور مقام رهبر اپوزیسیون را ایجاد می‌کند و کاندید دومی انتخابات شخص مورد نظرش را انتخاب می‌نماید تا این مقام را اشغال نماید.
۵ - تعیینات در مقام های کلیدی امنیت ملی، نهادهای مستقل و اقتصادی حکومت، با در نظرداشت اصل ایجاد تساوی و برابری بین انتخاب رئیس جمهور و رهبر اپوزیسیون صورت می‌گیرد. مقامات وزارت ها، قضا، مقرری های کلیدی در سطح ولایات، با در نظر داشت اصل نمایندگی عادلانه، توسط رئیس جمهور به مشوره رهبر اپوزیسیون صورت می‌گیرد.
۶ - رئیس جمهور تعهد می‌کند که تداوم در رهبری مقام‌های کلیدی ارگانهای امنیت ملی را برای حداقل ۹۰ روز حفظ میکند.
۷ - حکومت وحدت ملی تعهد می‌کند که در خلال یک سال اصلاحات بنیادی در نظام انتخاباتی را با هدف بهبود نارسایی های انتخابات گذشته اتخاذ می نماید که توسط یک روند فراگیر و همه شمول تهیه شده باشد. 

۰۲ شهریور ۱۳۹۲

اعلامیه کنفرانس “مونیخ ” ۱۷-۱۸ اگست ۲۰۱۳ میلادی





عکس ها : صفحه ای فیسبوک عباس دیار یکی از اشتراک کنندگان این کنفرنس
 

بسم الله الرحمن الرّحیم


روند مونیخ ” که ‌یک نهاد غیر انتفأعی متعلق به افغان‌های مقیم آلمان است به تاریخ‌های ۱۷ و ۱۸ اگست ۲۰۱۳ میلادی نشستی را به اشتراک عده‌یی از صاحبنظران، دانشمندان و دانشپژوهان افغان مقیم اروپا،ایالت متحده آمریکا ،کانادا و استرالیا،برخی‌ کارشناسان بین المللی و رهبران جبهه ملی افغانستان در شهر مونیخ دعوت نمود .
شرکت کنندگان کنفرانس با قرأت مقالات و ارائه نتایج تحقیقات ،مطالعات و مشاهدات‌شان به تبادل نظر پیرامون مهمترین چالش‌های حیا ت ملی در افغانستان و دور نمای انکشاف حوادث پس از سال ۲۰۱۴ پرداختند .

هدف کنفرانس بررسی نگرانی‌ها و تهدید‌های معطوف به پروسه انتقال و جستجوی راه کار‌های موثر برای حفظ ثبات ،تداوم روند دمکراسی و تامین صلح در کشور بعداز سال ۲۰۱۴ بود.

سخنرانان و مستمعین پنیل‌های چهار گانه کنفرانس در شهر مونیخ آلمان مسائل ذیل را مطرح نمودند. توافقنامه کنفرانس تاریخی بن نوامبر ۲۰۰۱ یک نقطه عطف در تاریخ معاصر کشور ما بودهاما برخی‌ از اهداف مهمی که در توافقنامه مذکور میان گروه‌های افغانی و جامعه جهانی بعمل آمده بود تا هنوز تحقق نیافته و یا مورد تحریف قرار گرفته است . بدبختی‌های که برخاسته از بحران‌های دهه‌های گذشته بود کماکان دامنگیر مردم افغانستان میباشد .ادامهٔ روند کنونی کشور ما را صدمه میزند و آنرا به طرف بی‌ ثباتی و چالش‌های بیشتر سوق میدهد .

شرکت کنندگان کنفرانس مسائل زیرین را برای جلوگیری از تعمیق بحران موجود ،دستیابی به انتقال سالم سیاسی و تامین صلح و ثبات در کشور پس از بازگشت نیرو‌های بین المللی توصیه مینمایند :
  • برگزاری انتخابات به شکل شفاف ،آزاد و عادلانه یگانه راه تضمین مشروعیت حکومت آینده و انتقال سالم سیاسی در کشور میباشد موضوع اصلی‌ در کمپاین انتخابات ریاست جمهوری سال آینده باید طرح‌های کاندیدان برای جلوگیری از بحران و مدیریت چالش‌های پروسه انتقال باشد و نه‌ مسٔله تعلقیت قومی ،زبانی و یا منطقوی آنان
  •  شرکت کنندگان از مردم افغانستان میخواهند تا از کاندیدی حمایت نمایند که با شیوه‌های کهنه و غیر موثر حکومت داری مخالفت نموده طرفداری خود را از اصلاحات بنیادی سیاسی به شمول ایجاد ‌یک حکومت پاسخگو در برابر ملت انتخابی‌ شدن والی‌ها وولسولان و دادن صلاحیت‌های لازم به شورا‌های ولایتی حمایت نمأید و افغانستان را متعلق به همه اقوام ساکن در آن بداند .
  • همه کاندیدان ریاست جمهوری باید بپذیرند که همه افغان ها در برابر قانون از حقوق و مکلفیت‌های مساوی برخوردار هستند و نتایج انتخابات را در صورت شفافیت و عادلانه بودن پروسه خواهند پذیرفت.
  • شرکت کنندگان از توافق نهاد‌های داخل شورای همکاری احزاب و ائتلاف‌های سیاسی روی منشور دمکراسی و چهار چوب برنامه ملی استقبال نموده آنرا دستاورد بزرگ دمکراسی و وحدت ملی میدانند . آنان شورای همکاری را تشویق مینمایند تا برای توافق در زمینه حمایت از تیم انتخاباتی واحد همه مساعی لازم را به خرچ دهند .
  • شرکت کنندگان حمایت جامعه بین المللی از پروسه انتخابات افغانستان را در همه عرصه‌ها به شمول تمویل ،تامین امنیت و نظارت ٔبر شفافیت پروسه انتخابات ‌یک شرط لازم برای انتخابات موفقانه میدانیم و از آن حمایت میکنند .
  • صلح برای جامعه ی افغانستان یک ضرورت حیاتی است و لی پروسه ی رسیدن به آن باید مبتنی برتامین عدالت اجتماعی باشد وبه هیچ وجه عدالت، آزادی، حقوق بشر و تمام ارزش های انسانی نباید قربانی آن گردد .
  • صلح باید برپایه ی حل تضاد های استبداد آفرین تامین گردد ورنه؛ کوشش برای مسلط سازی‌یک قوم بر قومی و یا گروه برگروه دیگر می تواند فاجعه آفرین باشد. پروسه ی صلح باید شفاف، همه شمول و تحت نظارت سازمان ملل متحد به پیش برده شود .

شرکت کنندگان کانفرانس مونیخ


منبع متن: بصیر آهنگ یکی از برگزار کنندگان این نشست 

۱۰ آذر ۱۳۹۱

مرگ نا بهنگام یک فعال هزاره و یک دوست خوب








"کبرا هزاره" تخلص میکرد و با حبیبه صادقی و زکیه شفایی هر سه صنف ادوانس اول زبان انگلیسی را در کورس جهاد و دانش نزد من میخواندند.خیلی سلیس و روان صحبت میکرد.او را خوب میشناختم ، شاگردم بود ، یکی از شاگردان شاد ، فعال ، لایق و زیبا.وقتی صحبت میکرد کسی در صنف جرات نداشت روی حرفش حرفی بزند. دوم شد دقیقا کتاب "هزاره های افغانستان" اثری از داکتر سید عسکر موسوی را برایش تحفه داده بودم.خیلی خوشحال بود وتشکری میکرد.میخواست خیلی گپ های زیادی در باره هزاره ها وافغانستان بدانند.


در اولین انتخابات ریاست جمهوری با مادرم و خواهرانش رفتند ولسوالی فرزه تا روی صندوق های رای اولین تجربه دموکراتیک افغانستان نظارت کنند.دقیق یادم هست.صبح اولین انتخابات خیلی زود که هوا کمی سرد هم بود، صبح وقت از علاوالدین آمده بودند چهار راهی پل سرخ تا بروند و بر صندوق ها نظارت کنند. زیاد کابل و واطرافش را بلد نبودندو شب وقتی برگشت خیلی چیز ها آموخته بود.اما رفت و خیلی هم خوب توانسته بودند از این انتخابات نظارت کنند وگزارش تهیه کنند.
بعد ها همه باهم میخواستیم نهادی بسازیم.چون دفتر نداشتیم ولی در خانه های یکدیگر جلسه میکردیم تا " اندیشه آبی " را جان دهیم و چهار نفری کارهای فرهنگی هنری انجام دهیم. اما به دلایل مشکلات درس های دانشگاه نتوانستیم این کار را ادامه دهیم. او رفت عضو مجتمع رهبران جوان که از طرف آلمان ها هر سال در افغانستان برگزار میگردد، شد و ما هم هریک رفتیم دنبال درس های خود. کبرا احمدی چندی هم در سکرتریت وزارت تحصیلات عالی بود و آنجا با شخصیت های فعال تر دیگر اکادمیک و نسل دانشگاهی افغانستان آشنا شد و بعد رفت امریکا برای دوره لیسانس. خیلی خوشحال بودم که دوستان خوب من و دختری از میان هزاره ها میرود تا برای آینده مردمش برنامه ریزی کند.


در همین زمان شنیدم با دوست خوب مان "جاوید نادر" آشنا شده است و با هم عروسی کرده اند. این دیگر یک پیوند نیک و میمون برای ما بود که یک زوج خوشبخت و پرتلاش برای مردم شان شانه به شانه هم کار میکنند. دوسال پیش هردو برای بورسیه چیوننگ انگلستان برنده شدند و تازه ماستری گرفته بودند. جاوید مسوولیت یک نهاد بین المللی را در لندن به عهده دارد و کبرا احمدی کابل بود و برای برنامه هایش تحقیق میکرد.این پسانتر ها وقتی خانه فرهنگ دیدمش از دور خیلی هم ارام تر مینمود، انگار روحش از رفتنش خبر بود.


این ماه های اخیر نادر عزیز و کبرا نادر هردو می امدند گپ کافه خانه فرهنگ و ساعت ها کار میکردند. دقیق یادم است یک دو هفته قبل چاشت روی باغچه خانه فرهنگ با صادق محبی دوست خوب مان بلند بلند صحبت میکردم و کبرا احمدی نادر وسط باغچه بود. انگار صدای صحبت های بلند ما ، آرامشش را بهم زد و به آهستگی و ادب برخاست و با آیپادش داخل گپ کافه رفت. خواستم معذرت خواهی کنم که برایش مزاحمت کردیم اما او مصروف کارش بود. انگار روحش ملکوتی اش خسته شده بود و میخواست پرواز کند. از هرچه صداست ببرد. با خواندن صفحه سرور مونس امشب هنوز باورم نمی شود او مرده است. کبرا احمدی نادر هنوز دقیق وسط باغچه خانه فرهنگ با آیپادش روی چوکی های سفید پلاستیکی تکیه زده است و آرام آرام تحقیق میکند.تحقیق رفتن و نبودن میان ما.او اکنون نیست ولی خاطراتش همچنان در ذهن وقلب دوستان و همسر عزیزش ( نادر عزیز) و فامیلهای شان تا همیشه جاوید باقیست. جای پرکردن کبرا احمدی نادر برای فامیل شان و نسل نو هزاره مشکل است اما این دست اجل است که گاهی گلهای خوب مان را میچیند و گلبوته های زیبای زندگی را بیرنگ میکند. کبرا نادر برای افغانستان و برای مردم دنیا طرح هایی داشت و حرف هایی که ناگفته ماند.


این ضایعه بزرگ را برای نادر عزیز و فامیل شان و تمام دوستان تسلیت عرض میکنم و برای مرحومی بهشت برین آرزو میکنم. روح شان شاد و یادشان گرامی باد .


۲۳ آبان ۱۳۹۱

جوانان افغان برای سومین جشنواره گپ جوان گرد هم می آیند






صد ها جوان افغان روز پنجشنبه 25 عقرب در کابل گرد هم می آِیند تا افتتاح سومین جشنواره گپ جوان را تجلیل نمایند. 

آقای "روح الله نیک پا" برنده دومدال تاریخ المپیک افغانستان و سفیر صلح سازمان ملل متحد در افغانستان برای جوانان صحبت می کند و  گروه "مورچه ها" آواز می خوانند. محترم تیمورشاه اسحق زی معیین امور جوانان، وزارت اطلاعات و فرهنگ ، نمایندگان جامعه مدنی،گروه های فرهنگی – هنری وجوانان نیز حضور خواهند داشت.درحاشیه افتتاح این جشنواره ، نمایشگاه عکس جوانان، فلم های شرکت کنندگان جشنواره گپ جوان نیز به نمایش  گذاشته میشود.

جشنواره گپ جوان یک برنامه اشتراکی چند رسانه ای است که جوانان را تشویق مینماید تا نظریات، طرح ها و مفکوره های شان را به جامعه شان بیان نمایند. این جشنواره در سال 2010 میلادی درافغانستان آغاز یافت و اینک سومین جشنواره آن افتتاح میگردد. تا اکنون 2500 جوان از 16 ولایت کشور در این برنامه از میان 34 ولایت افغانستان شرکت کرده اند.

این جشنواره فرصت چندین ماهه فعالیت های اشتراکی و گروهی را برای جوانان افغان فراهم می سازد تا نظریات و مفکوره های شان را از طریق وسایل رسانه های جدید و رسانه های جمعی بیان نمایند. این جشنواره شامل کارگاه های آموزشی چند رسانه ای و جشنواره ها و مسابقات در سراسر افغانستان خواهد بود و در اخیر این برنامه یکی از بزرگترین جشنواره های سراسری جوانان در سطح افغانستان برگزار خواهد شد.

جشنواره گپ جوان توسط خانه فرهنگ افغانستان اجرا میشود و  اداره توسعه ای ایالات متحده امریکا و موسسه انترنیوز آن را حمایت می نمایند.

چی: افتتاح سومین جشنواره گپ جوان

کی: آقای روح الله نیک پا برنده دومدال تاریخ المپیک افغانستان وسفیر صلح سازمان ملل متحد در افغانستان ، آقای تیمور شاه اسحق زی، معیین امور جوانان ، نمایندگان اداره توسعه ای ایالات متحده امریکا ، نمایندگان جامعه مدنی، جوانان، گروه های فرهنگی – هنری وجوانان و آواز خوانی توسط گروه مورچه ها

کجا: خانه فرهنگ افغانستان، خانه 582، سرک شورا، کارته سه- کابل 

چه وقت : پنجشنبه ، 25 عقرب  برابر با 15 نوامبر ، ساعت 02:00 عصر