۱۹ آذر ۱۳۹۰

شیرهای خراسان میروند تا فرزندان گاندی را درهم بکوبند




لحظه ی شادی و سرور تاریخی شیر های افغانستان با پیروزی  بر نیپال در استدیوم جواهر لعل نهرو ، شهر دهلی ، هندوستان


پیروزی تیم ملی فوتبال افغانستان در مرحله نیمه نهایی بر تیم ملی نیپال و راه یابی به دور نهایی جام مسابقات کنفدراسیون جنوب آسیا یک رویداد تاریخی و مهم در فوتبال افغانستان است.درخشش افغانستان با وجود مشکلات و ناهنجاری های اجتماعی – سیاسی جاری میتواند نشان دهنده رشد ورزش و نگاه مردم به ورزش و تلاش شبانه روزی ملی پوشان کشور باشد.

در رده بندی فیفا افغانستان در رده 174 است و تا دو روز دیگر به مصاف هند میرود که در رده بندی فیفا در رده 154 قرار دارد .این اولین باری است که در یک مسابقه نهایی افغانستان با هند روبرو میشود .این در حالیست که در شروع این جام اولین رویارویی این دو کشور با تساوی پایان یافت.کارشناسان پیش بینی کرده اند که افغانستان با تغییراتی که از سال گذشته در کیفیت بازی شان آورده اند ، برنده این جام خواهند شد و از حالا ترس وجود تمام هند را فراگرفته است.

در ده سال اخیر فرصت های زیادی در ورزش افغانستان از دست رفت ولی با آنهم رشته های مختلف ورزشی از جمله تکواندو،باسکتبال ، حالا فوتبال و دیگر رشته ها توانستند افتخارات زیادی برای افغانستان بیاورند و پرچم افغانستان را به اهتزار درآورند.این جرقه هایی است که میتواند به همبستگی ملی به ویژه در بین جوانان افغانستان تقویت شود اما متاسفانه حکومت کمتر فرصت برابر برای همه ولایات مهیا ساخته است تا این حس وطندوستی و وحدت ملی از شعار به شعور مردم تبدیل شود.

فوتبال بازی جوانمردانه و گروهی است که هر پاس خوب میتواند به نتیجه خوب و امتیاز خوب بیانجامد. فوتبال بازی دروغ  و تک فردی نیست. بازی جمعیست که نتیجه هر برد و باخت آن اشک شوق را در چشمان میلیون ها علاقمند جاری می سازد.فوتبال بازی شوق و شور ونمایش اوج قدرت انسان است ، فوتبال بازی زندگی مشترک انسان هاست. بازی هیجان و تحرک و تلاش جمعی است. فوتبال سلطان بازی های جمعی است و یکی از راه هایی است که میتواند نام افغانستان را به عنوان یک ملت با عزت نزد جامعه جهانی به ثبت برساند.

وقتی اشک شوق و شادی تاریخی را در چشمان بازیکنان کشور تحت پرچم افغانستان که از خوشی زیاد اشک میریختند ،را دیدم ، یک لحظه همه بدبختی های فعلی را فراموش کردم و خودم را در کشوری یافتم که نیپال وبوتان  همه جنوب آسیا در برابرش زانو زدند و چشمان ترسان و بدن های لرزان بازیکنان هندی که از تقابل با افغانستان بی خواب شده اند ، در برابرم مجسم شدند به افغانستانی بودنم افتخار کردم اما کاش این سرزمین در همه امور چنین باشد.

کاش زمامداران حاکم این بازی نهایی جوانان مان را تماشا کنند و عرق ریزی و زحمت را ببیند و درس بگیرند که نباید با عزت جامعه ای بازی کنند که ورزشکاران و فوتبالیست های شان در میدان های بین المللی با چه فداکاری ها و صداقت فقط برای افغانستان و به نام افغانستان بازی می کنند نه برای نان و نام.

راه یابی به دور نهایی چه اول یا دوم خود پیروزی بزرگ در تاریخ فوتبال افغانستان است .دولت و سرمایه گذاران ملی باید توجه جدی به این فرصت ها داشته باشند.هرگونه فراهم آوری امکانات و حمایت های درازمدت از این جوانان در هر رشته خصوصا فوتبال میتواند نه تنها به رشد ورزش فوتبال کمک کند بلکه سود اجتماعی و اقتصادی آن میتواند ما را به آینده ورزش امیدوار نماید.

۳ نظر:

narges گفت...

سلام استاد انتظار،تشکر ازینکه از وبلا‍گم دیدن کردیدو با نظرت به آن رنگی دوباره بخشیدید!
وبلاگ شما هم دارای مطالب آموزنده و دلنشین است.
موفق باشید

ناشناس گفت...

سلام آقای انتظار امید که زود وبلاگت را بروز بدهی خواننده گان وبلاگت منتظرت است.
من هم یکی از خواننده گان این وبلاگ هستم
تشکر میکنم اگر از وبلاگم سر زدی
یکی از شاگردان صنف وبلاگ نویسی خانه فرهنگ هستم. سه ما پیش کورس را تمام کردم.
www.beganna.blogspot.com

Unknown گفت...

سلام آقای انتظار خوشحالم از داشتن وبلاگ زیبایت امید که همیشه موضوعات جالب و متواتر بنویسی.
من هم یکی از دوستان خانه فرهنگ و همچنین از فارغین دوره اول کلاس آموزشی وبلاگ نویسی هستم
www.beganna.blogspot.com