رفته بودم به برنامه ی تحت عنوان " یک هفته برای قربانیان در افغانستان" که به بهانه ی روز جهانی حقوق بشر و روز ملی قربانیان در مرکز فرهنگی فرانسه در لیسه استقلال از سوی گروه هماهنگی عدالت انتقالی افغانستان با همکاری مرکز فرهنگی فرانسه در کابل ، بنیاد آرمان شهر ،موسسه جامعه باز ، بنیاد آرمان شهر و چند نهاد دیگر برگزار شده بود.
با آنکه این مفاهیم حقوق بشر و عدالت انتقالی هنوز در افغانستان جدید است و به مزاج خیلی از شکم بزرگ ها و ناقضین حقوق بشر خوش نمی خورد ولی نمیشود بخاطر اینکه این آدم ها فعلا در پست های بلند دولتی کار میکنند و توانایی گرفتن جان و حق زندگی انسان ها را دارند، خاموش نشست و سکوت کرد. کسی باید قدم پیش بگذارد به همه ی بی عدالتی ها و تبعیض هایی که تاریخ افغانستان متاسفانه به ما داده است، "نه!" بگوید.
داکتر سیما سمر که بر تارک این مقاومت میدرخشد، در صحبت کوتاهی تجلیل از این هفته و یادبود از قربانیان را نهادینه ساختن گپ حق و از بین بردن یا حد اقل خنثی ساختن هر گونه تبعیض را گامی مثبتی تلقی نمود. او بیش از هر نوع تبعیض دیگر روی "تبعیض جنسی" تاکید کرد و از همه خواست تا ندای " تبعیض نه ! " که شعار امسال روز جهانی حقوق بشر است را بلند صدا کنند. جالب بود که برای ما مرد هایی که در آنجا تشریف مان را داشتیم کمی سخت بود ولی خواهی نخواهی همه باهم صدا کردیم " تبعیض نه !" خنده ام گرفت و لبخند های متفاوتی روی لب های چند مرد مسلمان و کافری که در تالار بودند، نقش بست. لبخند هایی با معنی ها و تفسیر های متفاوت از حق و زن و حقوق بشر.
از دوستانم بصیر سیرت و زهرا مبتکر ممنونم که دعوتمان کرده بود. نظر به اهمیت موضوع تعداد مهمانان کمتر بود. ادعای برگزار کنندگان این بود که کمی در دعوت نامه ها و برگزاری پشت سرهم این مناسبت در جریان یک هفته رسانه ها و علاقمندان حقوق بشر و مردم را خسته کرده است و شاید نتوانسته اند در این برنامه حضور بیشتر داشته باشند.اما فکر میکنم اول موقعیت مرکز فرهنگی فرانسه در جوار ریاست جمهوری آقای کرزی با دیوار های سنگی اش و دیگر دانش و آگاهی کم مردم و جوانان ازحقوق بشر باعث میشود که نه تنها این برنامه بلکه بیشتر تجلیل از مناسبت های مدنی و حقوق بشری با اینگونه بی تفاوتی و استقبال کمرنگی روبرو شوند.
به نظر من شاید راه حل این باشد که برای بهتر تجلیل شدن از این مناسبت ها باید از هرگونه شیوه های آگاهی دهی و تبلیغ در بین مردم خصوصا از طریق رسانه ها و شبکه های جوانان و زنان استفاده شود. تا کار نهاد های تطبیق کننده این دادخواهی و پیام رسانی بتواند با قدرت بیشتر به مبارزه بی عدالتی و تبعیض برود. تنها سیما سمر نمیتواند این مرض را تداوی کند. باید سیما سمر ها را حمایت کنیم و ثمر خوبتری از کشت خویش بگیریم.
نمایش تیاتر " بی نهایت نا تمام" که توسط سازمان حقوق بشر و دموکراسی برای افغانستان تنظیم شده است که مستندی از قصه های قربانیان واقعی جنگ های سه دهه ی اخیر افغانستان بین سالهای 1978 الی 2010 میلادی است.همچنان معرفی کتاب تازه آرمان شهر" پر سیمرغ، گزیدهی ازآثار شرکت کنندگان در جایزه ادبی سیمرغ در ارتباط به نفی جنگ بالاخره گفتگوی باز به این مناسبت تحت عنوان" بازخوانی حافظه ی جمعی ما" با حضور داکتر محی الدین مهدی ، استاد کاظم یزدانی و اسدالله احمدی بودا نیز در هفته گذشته برگزار گردید.
